www.varangianguard.fora.pl

[Fudal]

Dziwię się że jeszcze nikt nie poruszył tego tematu...
Varangian Guard to Gwardia wareska służąca cesarzom bizantyjskim, w której skład początkowo wchodzili waregowie (skandynawscy wikingowie), a później już większość narodów północno-europejskich....
ale tym, niech się zajmie lepiej znawca tego tematu jak, i historii: Cobra

[Cobra651]

Jak mam coś powiedzieć o Gwardzistach to powiem. Już od końca IX wieku Skandynawowie drogą przez rzeki wschodniej Europy docierali nad Morze Czarne, skąd już rzut beretem do Konstantynopola, stolicy Cesarstwa Bizantyńskiego. Początkowo Skandynawowie, których wkrótce określano teminem Rus lub Wareg, trudnili się rozbojem i grabierzą terenów nadbrzeżnych Bizancjum. Niektórym z nich trudnili się również handlem z mieszkańcami Cesarstwa. Waregowie kilkukrotnie w X wieku podchodzili pod Konstantynopol, lecz nie byli w stanie zagrozić stolicy Bizanjcum. Bizantyńczycy docenili ich walory bojowe i wielu z nich przyjmowano w szeregi cesarskiej armii i floty. Nie mieli jednak swojej własnej wydzielonej formacji. Wszystko zmieniło się za panowania Bazylego II(976-1025). Cesarz ten zdradzony przez najemników gruzińskiego i ormiańskiego pochodzenia, którzy stanowili większość jego wojsk w Azji Mniejszej, zmuszony byl szukać pomocy gdzie indziej. Padło na Ruś której kniaź Włodzimierz zwany Wielkim, w zamian za cesarską siostrę i chrystianizację jego kraju wysłał cesarzowi 6000 Waregów na 120 okretach. Ci ludzie przyczynili się wydatnie do sukcesu tego władcy w wojnie domowej i wojnach z wrogami zewnetrznymi (głównie Bułgarią i Armenią) i stworzyli podwaliny pod formację nazywaną Gwardią Wareską. Unikalność tych żołnierzy polegała na tym, iż przypominali swoim wyszkoleniem dzisiejszych marines amerykańskiej armii, byli bowiem w stanie walczyć pieszo, konno i na okrętach. Ich ciężkie zbroje kolcze i dwuręczne topory były ich znakiem rozpoznawczym. W XI wieku w szeregach gwardii słuzył norweski królewicz Harald Hardrada, który przybył w polowie lat trzydiestych tego stulecia do Bizancjum na czele 500 Waregów, których powierzył mu Jarosław Mądry, następca Wlodzimierza Wielkiego. Harald ze swoimi ludźmi operował na Morzu Śródziemnym gdzie walczył z piratami arabskimi, brał udział w nieudanej operacji odbicia Sycylii z rąk muzłumanów, oraz tłumił powstanie Bułgarów. Był postacią znaczącą w otoczeniu cesarzy bizantyńskich, ba do tego stopnia że wraz ze swoimi ludźmi brał udział w obaleniu Michała V, a później również w jego oślepieniu.
W drugiej połowie XI wieku Gwardia zmienia swój charakter. Wiąże się to z odcięciem Rusi Kijowskiej od wybrzeża Morza Czarnego przez koczownicze plemiona Pieczyngów i Połowców, a także pojawieniem się w Bizancjum nowej grupy etnicznej, Anglosasów, którzy przybyli tam po bitwie pod Hastings, nie mogąc znieśc władzy Wilhelma Zdobywcy. Przybyli do Bizancjum na 350 okrętach, wraz z rodzinami i całym dobytkiem. Wielu z nich weszło w szeregi Gwardii Wareskiej. W bitwie pod Dyrrachium w roku 1081, ci nowi gwardziści znowu nie dali rady Normanom i spotkał ich smutny los. Kościół w którym się bronili został podpalony przez Normanów i wszyscy zgineli. Cesarze bizantyńscy odtworzyli tą formację i istniala ona aż do upadku Cesarstwa Bizantyńskiego w roku 1453, jednak w jej szeregach Skandynawowie stanowili mniejszość. Dominującą grupą stali się Niemcy i mieszkańcy południowej Italii, choć w niektórych momenntach slużyło w gwardii również sporo Duńczyków i co ciekawe nie możemy również wykluczyć obecności Polaków (nas zawsze wszędzie bylo pełno nawet w średniowieczu, to taka nasza cecha narodowa ). My nawiązujemy do okreu największej świetności tej formacji mianowicie do okresu lat 988-1204, bowiem wtedy gwardziści byli wojownikami z ktorymi warto się utożsamiać.